To kolejna monografia wsi, na której losie (i losie jej mieszkańców) naznaczyła swoje piętno wojna i powojenne deportacje. Wola Michowa w powiecie leskim, jak wspomniano w jednym z historycznych dokumentów z 1511 r., była założona podczas kolonizacji XV i XVI w. W 1939 r. wieś liczyła 1030 mieszkańców, w tym 770 Ukraińców, 30 Polaków, 20 „katolików”, 210 Żydów. Wieś przestała istnieć wskutek wojennych i powojennych wydarzeń – Żydzi byli fizycznie zlikwidowani przez niemieckich nazistów, ludność ukraińska została deportowana w latach 1944–1947 na Ukrainę i w ramach Akcji „Wisła” na północne i zachodnie ziemie Polski (głównie do dawnych województw słupskiego i koszalińskiego). Większość Polaków wyjechała z Woli do innych wsi.
Książka Jana Kuraka, dawnego mieszkańca wsi, składa się z czterech części: Zarys dziejów Woli Michowej, Życie codzienne mieszkańców Woli Michowej, Kultura materialna mieszkańców Woli Michowej, Kultura duchowa mieszkańców Woli Michowej. Ważnym elementem monografii są opowieści i wspomnienia dawnych mieszkańców oraz rzadkie fotografie. Książka, oprócz odniesień do historii wsi, zawiera również materiał etnograficzny o życiu codziennym mieszkańców, zwyczajach świątecznych, życiu kulturalnym, sposobach gospodarzenia, okolicznej geografii.