Ten niewielki zbiorek wszedł do drugiego tomu poezji I. Kałyncia „Niewolnicza muza” i chronologicznie zamyka niewolniczy okres w jego twórczości (1978–1981). Po więzieniach i łagrach znalazł się zesłaniu we wsi Undino-Poselje za Bajkałem – prawie na wolności choć bez prawa wyjazdu przez trzy lata. I radość z ograniczonej wolności i jeszcze nieśmiała próba określenia postaci nowej, trzeciej muzy – Muzy Radości.